با کودکی‌هام

به مناسبت تولد فرزندم صدرا

سلام

همین دیروز بود که جمعی بر آن شدیم که وبلاگی در حوزه کودکان تهیه کنیم، همین دیروز بود که به مهدکودکی رفتیم و تلاش داشتیم با کودکان ارتباط برقرار کنیم، از آن دیروز تا امروز بیش از دو سال گذشت، یادش به خیر

در این مدت گاهی وقتها خودم را جای کودکان گذاشتم، گاهی وقتها دغدغه والدین را داشتم، گاهی وقتها از آشتی دو نسل نبشتم و گاهی از تضادها و باورهای آشتی ناپذیر دو نسل.

امروز اما صورت مساله کمی تفاوت کرده، به عبارت دیگر اگر تا دیروز خود را بیرون از جریان کودک و و الد می دانستم حالا خودم درگیر داستان شده ام، بزنم به تخته من هم پدر شدم.

17 بهمن 88 قطعا برایم خاطره آمیز خواهد ماند. بعد از نه ماه صبر و تحمل برخی محدودیتها، امروز همه شاد بودیم،حالا نمی دانم باز هم می توانم فراتر از یک پدر مسائل کودکان را ببینم یا این که نه من هم محصور در عالم پدری خواهم شد.