با کودکی‌هام

   آرامش

پادشاهي جايزه بزرگي براي هنرمندي گذاشت كه بتواند به بهترين شكل، آرامش را تصوير كند. نقاشان بسياري آثار خود را به قصر فرستادند.

آن تابلوها، تصاويري بودند از جنگل به هنگام غروب، رودهاي آرام، كودكاني كه در خاك مي‌دويدند، رنگين كمان در آسمان، و قطرات شبنم بر گلبرگ گل سرخ.

پادشاه تمام تابلوها را بررسي كرد، اما سرانجام فقط دو اثر را انتخاب كرد.

اولي، تصوير درياچه آرامي بود كه كوه‌هاي عظيم و آسمان آبي را در خود منعكس كرده بود. در جاي جايش مي‌شد ابرهاي كوچك و سفيد را ديد، و اگر دقيق نگاه مي‌كردند، در گوشه چپ درياچه، خانه كوچكي قرار داشت، پنجره‌اش باز بود، دود از دودكش آن بر مي‌خواست‌، كه نشان مي‌داد شام گرم و نرمي آماده است.

تصوير دوم هم كوهها را نمايش مي‌داد. اما كوهها ناهموار بود، قله‌ها تيز و دندانه‌اي بود. آسمان بالاي كوهها بطور بيرحمانه‌اي تاريك بود، و ابرها آبستن آذرخش، تگرگ و باران سيل آسا بود.

اين تابلو هيچ با تابلوهاي ديگري كه براي مسابقه فرستاده بودند، هماهنگي نداشت. اما وقتي آدم با دقت به تابلو نگاه مي‌كرد، در بريدگي صخره‌اي شوم، جوجه پرنده‌اي را مي‌ديد. آنجا، در ميان غرش وحشيانه طوفان، جوجه گنجشكي، آرام نشسته بود.

پادشاه درباريان را جمع كرد و اعلام كرد كه برنده جايزه بهترين تصوير آرامش، تابلو دوم است بعد توضيح داد:

آرامش آن چيزي نيست كه در مكاني بي‌سر و صدا، بي‌مشكل، بي‌كار سخت يافت مي‌شود، چيزي است كه مي گذارد در ميان شرايط سخت، بماني و آرام باشي